จนกว่าบุญจะเห็นเรา

ผมเคยเห็นคำๆนี้ที่ไหนน๊อ อาจจะเป็นในเวบพลังจิต หรือที่ไหนก็ได้ จำไม่ได้แล้ว
แต่ที่ผ่านมา ผมไม่ได้สะดุดใจคำนี้ จนกระทั่งไม่กี่วันนี้ นึกขึ้นมาได้เอง มีความรู้สึกเต็มหัวใจว่า เอ้อ คำว่า

"จนกว่าบุญจะเห็นเรา" เนี่ย มันช่างไพเราะเสนาะหูเสียนี่กระไร

ตราบใด ที่เราต้องเวียนว่ายตายเกิดในวัฎสงสารนั้น คำ ว่า "บุญ" เป็นสิ่งสำคัญมาก เพราะบุญเป็นเสบียง เพราะบุญเป็นเชื้อเพลิง ที่เราจำเป็นต้องนำติดตัวไปในวัฏสงสารอันยาวไกลนี้

แต่การที่ เราทำบุญนั้น บ่อยครั้งที่เรารู้สึกว่า เอ้อ ทำไปก็เท่านั้น ทำดีไม่เห็นได้ดี หรือเมื่อไหร่เราจะได้รับผลดีเสียที นั่นเป็นเพราะเราเกิดความไม่เชื่อมั่น เราเกิดความท้อแท้ เราเกิดความสิ้นหวัง เรากำลังแพ้ใจตัวเอง เรากำลังปล่อยให้อำนาจฝ่ายต่ำเข้าครอบงำ และเรากำลังแพ้พญามาร.....

การทำบุญนั้น อย่าไปคาดหวังว่าเราจะได้ผลบุญอย่างนั้นอย่างนี้ อย่าไปคาดหวังว่าบุญจะบังเกิดผลเวลานั้นเวลานี้ เพราะมิฉะนั้นเราจะตั้งหน้าตั้งตารอ เมื่อไม่สมหวัง เราก็จะเกิดอาการท้อ

จง ทำบุญเพราะคิดว่าเป็นสิ่งที่ดี เป็นสิ่งที่ถูกที่ควร เป็นสิ่งที่ทำให้เราลดละกิเลสในตัวเอง นั่นแหละเป็นสิ่งที่สุดยอดแห่งการทำบุญ

และอย่าไปคาดหวังว่าเราจะได้ผลบุญอย่างนั้นอย่างนี้ เราจะได้ผลบุญเมื่อนั้นเมื่อนี้

แต่จงทำบุญไปเรื่อยๆ ....

จนกว่า บุญจะเห็นเรา

และ แม้บุญจะเห็นเรา เราก็จะไม่หยุดยั้งการทำบุญ จนกว่าถึงขั้นที่เราอยู่เหนือบุญเหนือบาป

แต่ ณ ขณะนี้ จำไว้ว่า เราจะทำบุญ