ปากเป็นเอก เลขเป็นโท

ทำสิ่งใดได้ ค่อยควรพูดสิ่งนั้น...
ทำสิ่งใดไม่ได้ อย่าริอาจพูดสิ่งนั้น...
คนไม่ทำ ดีแต่พูด บัณฑิตกำหนดรู้ทัน...
ทำได้ทำดียิ่ง เผยความจริงพูดมาเถิด
คนรู้จะชูเชิด ใช่แล้วชอบสิ่งที่ทำ
ทำไมได้ควรงด ขืนโป้ปดเขาจะขำ
พร่ำเพรื่อพูดระกำ จะระทมเพราะวาจา
ผู้รู้ท่านดูเห็น ชายนี้เป็นคนมุสา
น่าละอายเอือมระอา พูดแต่ปากยากจะทำ ฯ
คนชอบคุยโม้โอ้อวด "จอมโว" ถ้าทำได้สำเร็จตามที่คุย
โม้ก็ไม่เป็นไร ผู้คนอาจจะรู้สึกหมั่นไส้บ้าง.....
แต่ก็ยอมยกนิ้วให้..."เออ มันเก่ง"...
จอมโววาดลวดลายได้สวย ปลอดภัย...
แต่ถ้าทำไม่สำเร็จ รับรองหูต้องร้อนฉ่า ด้วยเสียงด่าขรม
ผู้คนพากันสมน้ำหน้า ไม่สมค่าราคาคุย....
ไม่ว่าจะเป็นเรื่องใด โดยเฉพาะเรื่องการแข่งขันขับเคี่ยว
อย่าเพิ่งมั่นใจ...เราคิดว่าเราเก่ง แต่มีคนเก่งกว่าเรา
เราคิดว่าเราแกร่ง แต่มีคนแกร่งกว่าเรา...
"เหนือฟ้ายังมีฟ้า"...(เหนือกระดาษมีซาลาเปา)
สำหรับคนฉลาด....หากถูกไถ่ถาม....
จะไม่ออกตัวรับประกันความสำเร็จล่วงหน้า...
เพราะรู้ว่า มันพลิกผันได้ทุกเวลา...
ชัยชนะเฉือนกันแค่ปลายจมูก...
ตกเพียงแต้มเดียวก็ร่วงเสียแล้ว จึงมักพูดว่า....
"ผมจะทำให้ดีที่สุด ทำสุดความสามารถ"
เพราะหากไม่ประสบความสพเร็จ ผู้คนก็ยังเห็นใจ..
ไม่ด่าซ้ำเติม ถึงกระนั้น...แม้ประสบผลสำเร็จ
การคุยโวโอ้อวดก็ไม่ใช่เรื่องดี คนอาจจะให้บทเรียนราคาคุย
"แชมป์ถูกชกนอกเวที"
ดูสิ ทนสนับมือได้ไหม...?
จริงอยู่ แชมป์ได้มายาก แต่ยากยิ่งกว่านั้น...
คือ การรักษาแชมป์...และเมื่อถึงบทอวสานจะลงอย่างไรดี
ควร..."ตายแบบศพสวย".....
ดูเหมือนคนเราไม่ตระหนักเรื่องนี้...
คน..."พูดดีทำไม่ได้"...มากกว่าคน..."พูดดีทำได้"
นโยบายเพ้อฝัน ดังนั้น...
ก่อนจะพูดเรื่องอะไร ควรพิจารณาดูสักนิดว่า...
ตนอาจสามารถหรือเปล่า....?
ทำไม่ได้น่าอับอายขายหน้า...
ผู้รู้แย้มสรวล นึกสงสารอยู่ในใจ
จอมโวหมดลวดลาย ตกม้าตายเสียแล้ว....ฯ
~บทความจากหนังสือพิมพ์...'คม ชัด ลึก'...คอลัมภ์...ขุมทรัพย์ในพระไตรปิฎก....โดย...พระมหาอุเทน ปัญญาปริทัตต์~